Duch renesansu, który leży u podstaw cywilizacji europejskiej, zawiera się w dwóch symbolach.
Pierwszym, który można uznać za początkowe symptomy nowej ery w myśleniu człowieka i postrzeganiu świata, jest kopuła Brunelleschiego w katedrze Santa Maria del Fiore we Florencji. Drugi, który jest punktem kulminacyjnym tego niezwykłego okresu kultury europejskiej, to zdobienia Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie – dzieło Michała Anioła i innych prominentnych artystów włoskiego renesansu.

1200 metrów kwadratowych fresków Michała Anioła, stworzonych własnymi siłami i gigantycznym nakładem pracy, przedstawia m.in. Stworzenie Świata i Człowieka (freski na sklepieniu powstały na zlecenie papieża Juliusza II w latach 1508-1512) i Sąd Ostateczny na ścianie na wprost wejścia (lata 1536-1541). Malowidło jest nie tylko wspaniałą, biblijną narracją, ale także prawdziwym wyrazem magicznego powinowactwa dwóch sił – Boga i przesłania chrześcijańskiego oraz twórczej woli człowieka.

Arcydzieło malarskie Michała Anioła nie miało precedensu w dotychczasowej historii, nie tylko ze względu na swój rozmiar. Osobisty wysiłek wielkiego mistrza, jego umiejętność łączenia wizji artystycznej z architekturą w spójną całość, uduchowienia z precyzyjnością sztuki, pozostają niezrównane.

Sens i wartość tej pracy przetrwały wieki. Każdego dnia dziesiątki tysięcy odwiedzających podnoszą ze zdumieniem głowy, oglądając malowidła na ścianach Kaplicy Sykstyńskiej.