Wnętrze Modlitewnika Papieskiego wzorowane jest na jednym z najstarszych zachowanych iluminowanych rękopisów liturgicznych, jakie pojawiły się na ziemiach polskich, czyli po prostu jednej z pierwszych polskich Ksiąg, „Sakramentarzu Tynieckim”. Nazwę zawdzięcza Opactwu Benedyktynów w Tyńcu, w którym był przechowywany.

Można powiedzieć, że jest to najstarszy modlitewnik, związany z narodem polskim.
Powstał on w latach ok. 1060-1070 r. (czyli zaledwie 100 lat po przyjęciu przez Polskę chrztu). Zawierał modlitwy przeznaczone dla kapłana celebrującego mszę świętą oraz najstarszy w Polsce zapis muzyczny w postaci cheironomicznej - to oznaczenia dźwięków bez pięciolinii umieszczone nad tekstem.

Niezwykła forma manuskryptu świadczy o jego przynależności do tzw. rękopisów królewskich. Spełniały one nie tylko funkcję liturgiczną, ale były także wyrazem bogactwa monarchii. Sakramentarz łączy się z postacią króla Bolesława Śmiałego lub Kazimierza Odnowiciela.

Rękopis „Sakramentarza Tynieckiego” zdobią bordiury, czyli dekoracyjne obramowanie kart. Tworzą prostokątne ramy wypełnione motywami liści i palmet, uzupełnione plecionką, a także kilkanaście mniejszych inicjałów wypełnionych złotą lub srebrną plecionką z motywami roślinnymi.